Pero alí estabamos, dispostos a xogar, dispostos a animar (os espectadores claro) e dispostos a intentalo todo.
Empezaron as miradas de reollo entre os adestradores de un equipo e outro, eran menos cuarto e o árbitro aínda non dera señáis de vida.
Parece que se retrasa pensábamos uns e outros, os das pistas e os das gradas. Dan as dez e alí aínda non aparecera ninguén.
A posibilidade de falar ca federación é inexistente xa que as oficinas pechan o fin de semana. Mal asunto!!!! As cara cada vez son máis preocupantes.
Chegan as nósas nenas que disputanban o seu partido ó remate do que aínda non empezara. As miradas seguíanse a cruzar.
Unha mágoa ter que darse un madrugón para nada pero así pasa as veces, poucos árbitros e ninguén a quen recurrir nestes casos. Esperemos non volte a pasar.
Algo sacamos en limpo UNHAS BOAS FOTOS
Comentario Elena Fotos Lara
No hay comentarios:
Publicar un comentario